De mini-workshop Korte Verhalen Schrijven die ik vanmiddag op Manuscripta mocht verzorgen, was een groot succes wat betreft het enthousiasme en het aantal deelnemers. Minder succesvol was dat er maar zestig mensen in de zaal konden en er veel meer voor de deur stonden. Voor al diegenen die er niet bij konden zijn, en ook voor […]
Je kent vast deze drie pijlers van het schrijven van proza: personage, conflict, perspectief. En je weet ook wel dat het personage de interesse van de lezer moet hebben, dat het conflict het verhaal spanning moet geven en dat het perspectief juist moet zijn. De vraag is alleen: hoe krijg je dat allemaal tegelijk voor […]
Iedereen kijkt door een gekleurde bril. Daardoor scheppen we ons eigen subjectieve beeld van de wereld om ons heen. Scheppen, creëren. Anaïs Nin zei het al: “We zien de wereld niet zoals hij is, we zien de wereld zoals wij zijn.”
Als schrijvers wisten we het al: goede ideeën komen vaak als we niet aan het schrijven zijn. Onder de douche, tijdens de afwas, als we in bed liggen – floep daar is ‘ie: de ingeving. Livia Blackburne (neurowetenschapper en schrijver) onderscheidt twee gebieden in onze hersenen die hierbij van belang zijn. Met die wetenschap kunnen we ons voordeel doen.
Doe je voordeel met de 3 verschillende perspectieven in je verhaal. Alle drie de perspectieven kennen hun eigen wetmatigheden, en minstens net zo belangrijk: ook hun eigen mogelijkheden.
Categorieën
Waarom we ploeteren
Ik wilde het hebben over geploeter. Ik ploeter namelijk veel. Ik kan daar negatief over doen, over dat geploeter, maar dan is het dubbel geploeter. Ga maar na: ten eerste ploeter ik, en ten tweede neem ik mezelf dat kwalijk. Hoewel ik er niet naar streef om het ploeteren in ere te houden (liever niet […]
Misschien herken je dit: dat je als schrijver het idee hebt dat je iets onmogelijks moet doen. Je wilt jezelf overtreffen, anderen overtreffen, geen gestuntel, niet weer in diezelfde valkuil trappen. Je wilt een meesterwerk schrijven.
Lydia Davis en Franz Kafka kunnen ons veel leren over het schrijven van korte verhalen. In deze blogpost bekijken we van ieder een ultrakort verhaal, om te zien hoe zij het aanpakken. Gek genoeg blijkt het iets met fotografie te maken te hebben…
Verhalen kennen niet alleen een held, maar ook een tegenstander. Lastig, als je een waargebeurd verhaal wilt vertellen over bestaande personen. Hoe vertel je over een tegenstander zonder hem zwart te maken?
Soms lijkt het spannend om de lezer aan het begin van het verhaal even in het onzekere te laten: je wilt niet meteen je kaarten open op tafel leggen, maar een tijdje wachten met dat te doen. Je schrijft bijvoorbeeld een verhaal vanuit een kind, maar je wilt dat niet al in de eerste zin […]
Je wilt een verhaal schrijven, daar een praktische tips bij, en niet het hele archief van dit blog doorspitten? Dan is deze post voor jou! No time to lose: we gaan meteen van start met zes belangrijke uitgangspunten.
In een land hier niet ver vandaan, in een tijd hier niet ver vandaan, was er eens een schrijver die zijn verhalen schreef op een computer, en deed of dat een typemachine was. Hij printte de verhalen uit, stuurde ze naar de uitgever, die er een kaft omheen deed en hoopte dat het goed verkocht ging worden.
Dit lijkt het begin van een sprookje, en dat is het ook. Maar het zal niet eindigen als een sprookje, want sprookjes lopen goed af, en dit verhaal doet dat niet. Tenminste, niet als de verhalenschrijver zijn computer als een typemachine blijft gebruiken.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.