In Schrijven Magazine nummer 4 staat een interview naar aanleiding van het kersverse boek Korte Verhalen Schrijven. Ook vind je in het magazine een uitgebreide voorpublicatie van het boek. Het interview kun je hieronder lezen. Voor de voorpublicatie kun je terecht in het Magazine zelf. Info over het boek Korte Verhalen Schrijven vind je bijvoorbeeld bij Bol.
Vanwaar dit boek? Je zou kunnen zeggen dat de Schrijfbibliotheek inmiddels flink gevuld is met allerlei titels waarin ook het verhalenschrijven aan bod komt. Waarom nu deze nieuwe titel?
Maar er was nog geen deel dat van A tot Z over verhalenschrijven gaat! In Korte Verhalen Schrijven ademt iedere pagina het korte verhaal. Het bespreekt het korte verhaal als zelfstandig genre, zonder te vergelijken met andere genres. Daardoor is er veel meer ruimte om de diepte in te gaan. Ik kan daar nog steeds enthousiast van worden – dat mag wel hè?
Waarin verschilt het schrijven van korte verhalen van romanschrijven? Wat is het wezenlijke verschil, wat jou betreft?
In een roman laat je de garderobe van het personage zien. In een kort verhaal zet je het personage in zijn hemd.
Je vergelijkt het schrijven van korte verhalen met het maken van foto’s. Vanwaar dit metafoor?
Beide moeten het hebben van suggestie. Ze hebben een zeer beperkte ruimte om iets op te roepen. Zowel bij een kort verhaal als een foto wil je niet het idee hebben dat je naar een stuk papier of een scherm kijkt. Je wilt het idee hebben dat je de wereld ziet.
Je begeleidt zelf ook veel schrijvers. Wat zie je vaak fout gaan bij beginnende auteurs, als ze zich aan het korte verhaal wagen?
Er gaat ook heel veel goed hoor. Met een paar aanwijzingen zie ik cursisten en studenten in korte tijd tot indrukwekkende resultaten komen. Het belangrijkste is dat ze het genre verkennen; het heeft zoveel mogelijkheden. Als iemand zegt niet van korte verhalen lezen te houden, komt dat meestal doordat hij nog niet de bundel heeft gevonden die bij hem past. Is die match er eenmaal, dan komt het grote enthousiasme.
Zelf heb je inmiddels ook een flink aantal korte verhalen geschreven. Wat vind je zelf nog altijd lastig? Waarin denk je jezelf nog te kunnen verbeteren?
Omdat ik jaar in, jaar uit korte verhalen lees en schrijf en er les in geef, denk ik soms ‘het’ te weten. Dat is een valkuil. Gelukkig stuit ik op schrijvers als Lydia Davis die het genre op zijn kop zetten. Als ik haar verhalen lees, weet ik dat ik niets weet.
In Korte Verhalen Schrijven zeg ik dan ook niet: ‘Zo moet het.’ Het boek laat je zien met welke middelen je welke effecten bereikt. Het laat aan jou over welk middel je kiest en in welk verhaalgenre je dat toepast.
Gerelateerde posts
